Wiejë! Wieje wiater òd mòrza, Piãkno Nim òn wieje Zrëszony sëłą Cepła i dobrocë Pòetë, Ksãdza, Człowieka. Wietrze, wiejë terô wiedno, Miej mòc stolemną Przëniesë słowò Pasérba: Kropkã miodu Bòga Òjczëznë I mie – marnégò człowieka. Pòrëszëł… Pòrëszëc wiater òd mòrza… Chto to jesz tak rozmieje? Chto rzeknie słowò, Co zrëszë serce Òstónie … I … mdã biegac dali dzejac, bò … Wôrto! Wiôlgòsc … Béł Wiôldżi a kòchôł Môłi … skąd wiedzôł, że wiôldżé to je? Felicja Bôska-Bòrzëszkòwskô „Pamiãcë Ks. Prof. Janusza Pasérba”
Czytaj więcej...